کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو در ۵ فوریهٔ ۱۹۸۵ در محلهٔ سائو پدرو در فونشال، پایتخت مادیرا، به دنیا آمد و در محلهٔ نزدیک سانتو آنتونیو بزرگ شد.[۹][۱۰] او چهارمین و کوچک‌ترین فرزند ماریا دولورس دوس سانتوس ویویروس دا آویرو (آشپز) و خوزه دینیس آویرو (باغبان شهرداری و مدیر تدارکات پاره‌وقت) است.[۱۱] مادربزرگ او از طرف پدرش، ایزابل دا پیده، اهل جزیرهٔ سائو ویسنته، کیپ ورد بود.[۱۲] او یک برادر بزرگتر به نام هوگو و دو خواهر بزرگتر به نام‌های آلما و لیلیانا کاتیا دارد.[۱۳] مادرش می‌گوید که به دلیل فقر، اعتیاد پدرش به الکل و داشتن بیش از حد فرزند تا آن زمان، می‌خواست او را سقط کند اما پزشکش از انجام این عمل امتناع کرد.[۱۴][۱۵] رونالدو در یک خانواده مسیحی کاتولیک و فقیر بزرگ شد و اتاقش با تمام خواهر و برادرهایش مشترک بود.[۱۶] در کودکی، رونالدو از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ برای آندورینیا بازی کرد،[۱۷] که در آن‌جا پدرش مدیر تدارکات بود.[۱۱] و بعداً دو سال را با باشگاه ناسیونال گذراند. در سال ۱۹۹۷، او در ۱۲ سالگی برای آزمونی سه‌روزه به اسپورتینگ رفت و مدتی بعد قراردادی به مبلغ ۱٫۵۰۰ پوند امضا کرد.[۱۸] او سپس از مادیرا به آلکوشاچی در نزدیکی لیسبون نقل مکان کرد تا به آکادمی جوانان اسپورتینگ بپیوندد.[۱۸] در ۱۴ سالگی، او معتقد بود که توانایی بازی کردن به صورت نیمه حرفه‌ای را دارد و با مادرش موافقت کرد که تحصیلات خود را متوقف کند و کاملاً روی فوتبال تمرکز کند.[۱۹] رونالدو به عنوان یک دانش‌آموز زندگی پردردسری داشت،[۲۰] و با اقامت در منطقه لیسبون به دور از خانواده، نتوانست تحصیلات خود را بیشتر از کلاس ششم ادامه دهد.[۲۱][۲۲] او در بین دانش‌آموزان مدرسه محبوب بود؛ با این حال، پس از پرتاب صندلی به سمت معلمش که به گفته‌اش به او «بی‌احترامی» کرده بود، اخراج شد.[۱۹] یک سال بعد تشخیص داده شد که او مبتلا به تاکی‌کاردی است، شرایطی که ممکن بود او را مجبور به ترک فوتبال کند؛[۲۳] رونالدو تحت عمل جراحی قلب قرار گرفت که در آن از لیزر برای سوزاندن چندین مسیر قلبی به یک مسیر استفاده شد و میزان تپش قلب در حال استراحت او را تغییر داد.[۲۴] او ساعاتی پس از عمل از بیمارستان مرخص شد و چند روز بعد تمرینات خود را از سر گرفت.
